پایان نامه اثربخشی درمان فراشناختی در کاهش افسردگی و اضطراب بیماران دیابتی

هدف کلی پایان نامه حاضر بررسی اثر بخشی درمان فراشناختی در کاهش افسردگی و اضطراب بیماران دیابتی می باشد. این پایان نامه دارای سه فصل همراه با منابع کامل در 100 صفحه و فایلهای اجرایی می باشد. در زیر بخشهایی از متن تحقیق جهت آشنایی بیشتر ارائه گردیده است.

با توجه به تاثیر مثبت درمان شناختی رفتاری بر کاهش اضطراب و افسردگی بیماران جسمی و تاثیر درمان فراشناختی بر اضطراب و افسردگی، افسردگی اساسی این سوال به ذهن می رسد که آیا درمان فراشناختی در کاهش اضطراب و افسردگی بیماران جسمی نیز تاثیر دارد؟ قابل ذکر است که هیچ پژوهش داخلی یا خارجی در این خصوص صورت نگرفته است. بنابراین پژوهش حاضر درصدد پاسخ گویی به این سوال است که: آیا درمان فراشناختی در کاهش افسردگی و اضطراب بیماران دیابتی تاثیر دارد؟

مقدمه

افسردگی، اضطراب، احساس ضعف، احساس ناراحتی و ... از جمله علائم روان شناختی هستند که در بسیاری از بیماری های جسمی علی الخصوص در بیماری های صعب العلاج از جمله سرطان، بیماری های قلبی مزمن، دیابت و ... مشاهده می شود.

یکی از بیماری های که به سرعت در حال شیوع است، بیماری دیابت می باشد. بیماری دیابت علاوه بر علائم فیزیکی با علائم روان شناختی مثل افسردگی، اضطراب، احساس ناراحتی، ترس های خود بیمار انگارانه همراه است

معمولا بیماران دیابتی بسیار حساس بوده و واکنش های افراطی به استرس نشان می دهند. دیابت می تواند معضلات روانی و جسمانی زیادی به همراه داشته باشد مانند: اختلالات قلبی، کوری، از دست دادن اشتها، خستگی مفرط، افسردگی، اضطراب، اعمال شناختی، هذیان ها و توهم های گاه به گاه.

بنابراین در کنار درمان عوارض جسمی، درمان یا کاهش علائم روان شناختی این بیماران نیز باید مورد توجه قرار گیرد.

هدف اصلی این پژوهش بررسی اثربخشی درمان فراشناختی بر کاهش افسردگی و اضطراب بیماران دیابتی است.

دیابت و عوامل روانشناختی

دیابت می تواند معضلات روانی و جسمانی بزرگی همراه داشته باشد. بیماران دیابتی ممکن است از اختلالات قلبی، ضعف، آسیب کلیوی مزمن، سکته قلبی از دست دادن وزن، کوری، سکته مغزی، آسیب اعصاب خودمختار یا پیرامونی، از دست دادن اشتها، پرش عضلانی، خستگی مفرط، افسردگی و ضعف اعمال شناختی، با هذیانات و توهمات گاه به گاه نیز در رنج باشند. بیمار دیابتی معمولا بسیار حساس بوده و واکنش افراطی به استرس نشان می دهد. واکنش هیجانی به استرس می تواند باعث ترشح هورمونهایی که، سلامت فرد را به خطر می اندازد و بر سوخت و ساز چربی و گلولز اثر سوء می گذارد. به علاوه ممکن است، رویدادهای استرس آور باعث تشدید علائم دیابت شوند و جریان بیماری را از طریق افزایش نیاز به تولید انسولین توسط سلول های غده پانکراس، که در این بیماران مقدار کمی از آن باقی مانده است، بدتر کند.

بدون شک، بسیاری از افرادی دیابتی ممکن است سالها قبل از آنکه از نظر بالینی، دیابت قابل تشخیص نشان دهند. رویدادهای استرس آور روانشناختی ممکن است تاثیر اندکی بر آمادگی اولیه ی فرد برای ابتلاء به این بیماری ظاهرا ژنتیکی و ایمنی شناختی داشته باشد، اما این عوامل نیز مانند استرس های فیزیکی می توانند از طریق افزایش نیاز به تولید انسولین توسط سلول های بتا که پیش از این تخلیه شه اند، باعث تظاهرات بالینی دیابت شوند، از طرف دیگر، احتمال آن هست که ضایعات قبلی زندگی بتواند اثر زیانباری بر کفایت سیستم ایمنی و سلامت روانی فرد بگذارد. به علاوه، برانگیختگی هیجانی می تواند، ترشح هورمونی موثر در سوخت و ساز را کاهش دهد. ممکن است دیابت ناشی از یک بحران هیجانی واحد باشد، اما اغلب اوقات زاییده ی زنجیره ای از بحران های شدید است. هر گونه عصبانیت، ترس و دلهره، نگران و مصرف سیگار، ضربات جسمانی یا بیماری های تب دار یا سکته قلبی یا مغزی موجب بالا رفتن قند خون می شود و هر گونه فعالیت بدنی یا فکری یا مصرف الکل باعث پایین آمدن قند خون می گردد.

رابطه افسردگی و دیابت

افسردگی وضعیت شایع در بیماران جسمی است اگرچه بیماری های مزمن با افزایش شیوع افسردگی همراه است اما در مورد بیماران دیابتی این مساله 3 برابر شایع تر است و شیوع افسردگی در این بیماران3/61 درصد می باشد این میزان در مطالعات انجام شده در ایرن در گروه بیماران دیابتی نوع 2 تا 1/84 درصد گزارش شده است افسردگی نه تنها منجر به عوراض روان شناختی و اجتماعی در بیماران دیابتی می شود، بلکه ممکن است عامل خطری برای مختل شدن رفتارهای خود مراقبتی باشد.

رفتارهای خود مراقبتی و حمایت اجتماعی نیز در افسردگی بیماران دیابتی نقش دارد. پژوهش صورت گرفته توسط اسلامی و همکاران در خصوص ارتباط بین افسردگی و رفتارهای خود مراقبتی در بیماران دیابتی نشان داد که افسردگی بیماران دیابتی با ضعیف شدن رفتارهای خود مراقبتی همراه است. همچنین غفاری و همکاران در پژوهش خود با عنوان بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی و افسردگی در بیماران دیابتی به این نتیجه رسیدند که میزان افسردگی در بیماران دیابتی با حمایت اجتماعی نسبت معکوس دارد و نیز تفاوتی از نظر جنسیت در این رابطه یافت نشده بود. اما این پژوهش نشان داد که میزان افسردگی در بیماران زن دیابتی از میانگین بالاتری نسبت به مرد دیابتی در برخوردار است و در سطح نزدیک معناداری وجود دارد. به طور کلی جنبه های روان شناختی بیماری دیابت باید مد نظر باشد الخصوص افسردگی که رابطه تنگاتنگی با این بیماری دارد.

اضطراب

اضطراب به منزله بخشی از زندگی هر انسان، در همه افراد در حدی اعتدال آمیز وجود دارد و در این حد، به عنوان پاسخ سازش یافته تلقی می شود. به عبارت دیگر، می توان گفت که اضطراب در برخی از مواقع سازندگی و خلاقیت را در فرد ایجاد می کند، امکان تجسم موقعیت ها و تسلط برآنها را فراهم می کند و یا آنکه وی را بر می انگیزد تا به طور جدی با مسئولیت مهمی مانند آماده شدن برای یک امتحان یا پذیرفتن یک وظیفه اجتماعی مواجه شود...